هیچ‌کس سرش آنقدر شلوغ نیست که زمان از دستش در برود و شما را از یاد ببرد. همه چیز بر می‌گردد به اولویت‌های آن آدم.
اگر کسی به هر دلیلی تو را یادش رفت، فقط یک دلیل دارد! تو جزو اولویت‌هایش نیستی!
تناقض، چشمگیرترین خصلتِ آدمی ست.
شتابِ عجیبی داریم که بزرگ شویم و سپس برای کودکی از دست رفته مان دلتنگی می کنیم.
برای کسب پول خودمان را بیمار می کنیم و آنگاه پولِ مان را خرج می کنیم تا سلامتی
مان برگردد.
طوری زندگی می کنیم که گویی هرگز نمی میریم و چنان می میریم که انگار هرگز زندگی
نکرده ایم.
الهی...
نه من آنم که ز فیض نگهت چشم بپوشم
نه تو آنی که گدا را ننوازی به نگاهی
در اگر باز نگردد نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
به فرزندانتان ...
چگونه خوشبخت شدن را بیاموزید ،
نه چگونه ثروتمند شدن را ...
تا زمانی که بزرگ شدند ،
قدر چیزها را بدانند ،
نه قیمتشان را ....
اسلام بر خلاف مذاهب دیگری که توجیه کننده ی فقر را مناسبات زندگی اجتماعی میدانند، بزرگترین آموزش یافته ی مکتبش ابوذر میگوید: “وقتی فقر وارد خانه ای میشود، دین از درب دیگر خارج میشود” و یا پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) که بنیانگذار مکتبی است که همه ما مسلمانان به آن اعتقاد راسخ داریم چه شیوا و ساده بیان فرموده است: “من لا معاش له لا معاد له” کسی که زندگی مادی ندارد زندگی معنوی هم نخواهد داشت. چون؛ شکم خالی هیچ ندارد، جامعه ای که دچار کمبود اقتصادی و مادی است مسلماً کمبود های معنوی بسیاری خواهد داشت و آنچه را که در جامعه های فقیر، آنرا اخلاق و مذهب می نامند، متاسفانه معنویت در آن جایی ندارد.
انسان نمی تواند به آسمان نیندیشد
چگونه می تواند؟
مگر انسان هایی که عمر را بی چرا، به چریدن مشغول هستند و
سر به زمین فرو برده اند و پوزه در خاک دارند و غرق در آب و علف اند
اینهایند که "گوسفندان" دو پایند.
دکتر علی شریعتی
